Hunsrücker Platt

zrick zu de anere Sprich

Hunsrücker Fingerfood zum Bier

 
„Spure vun gleich vier Sprooche“
 
Was is us Sprooch doch reich un aanpassungsfähig, muss ich denke. In de Aankünnichung „Zum Abschluss eines stadthistorischen Rundganges wird ein Glas Kellerbier und Hunsrücker Fingerfood kredenzt.“ Finn ich Spure vun gleich vier Sprooche. Dass uf em Hunsrück hochdeitsch geschwetzt weerd, is jo landestypisch, un bei lateinische un französische Lehnwörter denkt mer sich nix. Awer nou komme die Fransele aus em Englische un nimmee aus em Platt. Deswehe is es aach schad, dass mer (noch) kä speaking paper hon. Eich wär jo moh neischerisch, wie das Fingerfood geschwetzt weerd. So wie’s do steht ore wie original im Englische als fing-ger-fuud?

Das Woort kenne mer jo aus de Schnellimbisse. Un doher wääß ich, das is ebbes, was mer aus de Hand (fr)isst. Awer en Hunsrücker Fingerfood hon ich do noch nie gesiehn. Was also is domit gemäänt? Vielleicht en Schmeer? Un was dann druf? Hausmacher Lewerworscht, Blutworscht, Schwartemahe, Schmalz, Quetscheschmeer, Gehannstraue-Gelee ore Beereflare? Un noch en Froh: Was is dann nou historisch? De Rundgang ore die Stadt? Uf jede Fall, so will mer scheine, in dem Fall das Hunsrücker Platt. Do kam mer dem Event nor en gut Performance wünsche.

Josef Peil, Pleizenhausen

 

Tjo, äisch hon joh schunn viel Plattwerder gesammelt, awa Hunsrücker Fingerfood kann ich nit so rischdisch defienäre. Dat Word is joh wahrscheinlisch vun ähnem Städter erfunn wor – Kastelloun is joh in Stadt – unn die sinn joh wahrscheinlisch multikultureller in ährer Oussproch ousgebilt. In de Näh vum Fluchplatz Hahn gids in „Burgerking“ unn wat die doh ahnbiere is gläwisch „Fingerfood“. Awa wat Hunsricker Fingerfood is, wähs äisch ach nid ?

Loh uwe dezu fällt mer noch in Stickelesche in:
Die Tochter kommt nach 3 Wochen aus der Stadt zurück auf`s Dorf und hat das Platt total verlernt. Beim Gang durch den Garten ruft sie: „Oh, wie sind die Blumen schön!" und „Ach, was ist das Gras schön grün!" Weiter hinten liegt ein Garteninstrument auf dem Weg und sie fragt: „Was ist das denn für ein Dingen da ?" und tritt mit dem Fuß auf die Zinken. Da knallt ihr der Stiel auf die Nase und sie ruft: „Dou vadammder Kaarschd !"

Achim

 
zrick an de Anfang